چرا تغییرات اقلیم اهمیت دارد؟

با گرم شدن زمین، روال باد و اقیانوس تغییر می کند. این وضعیت آب و هوایی را که ما در 6000 سال گذشته مزارع و شهرهای اطراف آن را ساخته‌ایم به هم می‌زند. مکان‌هایی در سراسر جهان تغییراتی را در میزان بارندگی یا درجه حرارات تجربه می‌کنند. در بسیاری از جاها، این تغییرات شدید است. تقریباً هر کودک در جنوب آسیا در معرض خطرات آب و هوای نا منظم و محیطی، شوک‌ها و استرس‌ها قرار دارد.

1. سیل و رانش زمین: اقیانوس گرمتر باعث تبخیر بیشتر می شود، به این معنی که ابرها آب بیشتری را قبل از ریختن روی زمین جمع می کنند و منجر به باران های شدیدتر می شود. در طول باران های موسمی 2021، میزان بارندگی در نپال حدود 15 درصد افزایش یافته است. در هیمالیا، آب شدن برف و یخچال های طبیعی نیز می تواند منجر به سیل شود.
2. امواج حرارتی: امواج گرما و فشار حرارت مرطوب در طول قرن بیست و یکم در تمام جنوب آسیا شدیدتر و مکرر بود و بر سلامت کودکان تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، در یک روز در مارچ 2021، دهلی بالاترین درجه حرارت در 76 سال را ثبت کرد.
3. افزایش سطح دریا: سطح دریا حتی اگر انتشار گازهای گلخانه ای به شدت کاهش یابد ممکن است تا سال 2100 حدود نیم متر افزایش یابد، ولی اگر انتشار گاز های گلخانه ای ادامه یابد سطح بحر تا 1 متر افزایش خواهد یافت. ایالت های جزیره ای مانند مالدیو به شدت تحت تاثیر قرار گرفته اند و در خطر ناپدید شدن کامل قرار دارند.
4. خشکسالی: اگر باران در یک منطقه میبارد به این معنی است که در مناطق دیگر نمی بارد. زمانی که روال های بارندگی تغییر کنند، بسیاری مناطق با خشکسالی روبرو خواهند شد. بطور مثال، تغییرات روال بارندگی فصلی باعث سیلاب ها در آسیا و خشکسالی در آسترلیا خواهد شد.

بارش بیش از حد باعث غرق شدن محصولات میشود و بارش بسیار کم باعث خشکسالی می گردد. حرارت زیاد باعث افزایش امراض و حشرات میشود که محصولات را از بین می برند. تمام اینها به معنای فقر و گرسنگی بیشتر است.

با ذوب شدن یخ های گرینلند و قطب جنوب سطح آب بحر بالا می رود. آب هنگام گرم شدن منبسط (افزایش حجم) می شود، بنابراین افزایش سطح دریاها نیز به دلیل بیشتر شدن آب اقیانوس است. کشورهایی مانند مالدیو و بنگلادش به ویژه در معرض خطر هستند. اقیانوس داغ نمی‌تواند کربن محلول در خود را ذخیره کند (به حباب‌هایی فکر کنید که هنگام جوشاندن آب ایجاد می‌شوند) بنابراین با گرم‌تر شدن، کربن بیشتری آزاد می‌کند و تغییرات آب و هوایی را حتی بیشتر می‌کند.

با بالا رفتن درجه حرارت حشرات حرارت دوست مانند پشه ها می توانند بیشتر سفر کنند و بیماری هایی مانند مالاریا، دنگی و زیکا را برای افراد بیشتری به انتقال دهند. تغییرات اقلیمی همچنین باعث مرگ و میر ناشی از گرمازدگی می شود. همان سوخت‌های فسیلی و آتش‌سوزی‌های جنگلی که باعث تغییرات اقلیمی می‌شوند، آلودگی هوا را نیز افزایش می‌دهند که منجر به سرطان، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های تنفسی، اختلال در رشد مغز و زایمان زودرس می‌شود.

با بدتر شدن همه این مشکلات، مردم مجبور می شوند در جستجوی امنیت از یکجا به جای دیگر حرکت کنند. در جنوب آسیا، خانواده ها به دلیل تغییرات اقلیمی مانند افزایش سطح آب دریا، سیل، موج گرما یا خشکسالی مجبور به ترک خانه های خود شده اند. به خصوص در هند، نپال و پاکستان، بلاهای طبیعی باعث مهاجرت می شود. این احتمال وجود دارد که رقابت بر سر منابع کمیاب، به ویژه با مهاجرت بیشتر، منجر به درگیری های جدید و بروز مجدد درگیری های قدیمی شود.

انسان و آب و هوا، مانند سیل و آتش سوزی، می توانند زیستگاه حیوانات و گیاهان را خراب کنند. برخی از حیوانات برای تغذیه یا تولید مثل به سرما نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر در سردی می میرند. به عنوان مثال، با گرم شدن اقیانوس، مرجان ها شروع به مردن می کنند. مرجان ستون فقرات اکوسیستم دریایی است. بیش از 60 درصد از تمام حیوانات در 50 سال گذشته توسط انسان ها از بین رفته اند.

حداقل یک میلیون گونه جانوری و گیاهی در معرض خطر انقراض هستند. این فقط برای آنها بد نیست، بلکه برای مردم بد است، زیرا ما به اکوسیستم های سالم متکی هستیم. حشرات محصولات ما را گرده افشانی می کنند، میلیون ها نفر برای غذا به ماهی تکیه می کنند، بسیاری از گیاهان و حیوانات دارو تولید می کنند و همه ما اکسیژن را از گیاهان و الجی ها تنفس می کنیم.