زراعت پایدار

دومین منبع بزرگ آلودگی کربن، کشاورزی است. در حال حاضر، زیستگاه‌های طبیعی مانند جنگل‌های بارانی که کربن بیشتری نسبت به زمین‌های کشاورزی «ذخیره» می‌کنند، در حال قطع شدن هستند و خاک مزارع نیز کربن را به دلیل سالم‌ نبودن خارج می‌کند. اما کشاورزی پایدار مدرن می تواند به ما کمک کند تا محصولات بیشتری را در مساحت و فضای کمتری کشت کنیم تا بتوانیم زمین های زراعتی قدیمی را دوباره به جنگلات مبدل نماییم. زراعت پایدار همچنین از آب کمتر و آفت کش ها و کودهای کمتر یا بهتر استفاده می کند که همه اینها به حفاظت از تنوع زیستی کمک می کند.

گوشت کمت

ما همچنین می توانیم گوشت کمتری بخوریم. این به این دلیل است که حیوانات به زمین و آب بیشتری نسبت به محصولات زراعتی نیاز دارند، و همچنان به دلیل این که آنها گاز قوی گلخانه ای متان را از طریق دهن و مقعد بشکل باد خارج می نمایند. گاوها بزرگترین مشارکت کنندگان هستند، به این معنی که حذف گوشت گاو و لبنیات از رژیم غذایی می تواند ردپای کربن غذای شما را به نصف کاهش دهد. ما همچنین می‌توانیم جایگزین‌های گوشت و لبنیات بیشتری بخوریم که در سراسر جهان در حال توسعه هستند. آیا می خواهید واقعا هوشمندانه به نظر برسید؟ نام مناسب حیواناتی که متان تولید می کنند، تخمیر روده ای است.

کاهش کثافات غذایی

غذایی که هدر می دهیم نیز مشکل ساز است. بسیاری از این اتفاقات قبل از اینکه غذا به دست افرادی که آن را می خورند برسد، در مزرعه، در حین حمل و نقل یا در مغازه ها، اتفاق می افتد. بعد از دور ریختن غذا نیز این اتفاق می افتد. مواد غذایی پوسیده چه در مزرعه و چه در محل دفن زباله متان تولید می کنند. غذایی که ما نمی خوریم همچنین به این معنی است که کاربنی که برای تولید آن وارد شده است «هدر رفته» است. با بهبود آنچه دولت ها برای رشد به کشاورزان پرداخت می کنند (چیزی به نام یارانه)، و همچنین نحوه رشد، حمل و نقل، خرید و ذخیره مواد غذایی، می توانیم مقدار زیادی از این ضایعات را کاهش دهیم.